Orpheus'un Evreni

Artık anlayabiliyorum bazı şeyleri. Kalbime aniden nükseden bu ağrı. Daha önceden gelmiştin, tekrarına yoktu ihtiyacım. Dindirmiştin bu kalbimdeki amansız ağrıyı, yükü. Bir ömür kalbimde taşırım seni, yorulmam. Olmasaydı bu ağrı anlamazdım sandım ama ağrıyla da değişmemiş hala yüzsüz aşkım. Artık anlayabiliyorum bazı şeyleri. Bilmezdim duyguyla nasıl yazılır, kağıt nasıl ıslanır gözyaşlarıyla. Nasıl uzun sürer bir şiir veya umut yazmak aklım almazdı. Nazım Hİkmet, Atilla İlhan, Cemal Süreya… Anlıyorum şimdi bu isimlerin kalemlerinden dökülen o şiirleri. Acının kaleme nasıl bu kadar yansıtılabildiğini. Artık anlayabiliyorum bazı şeyleri. Üstümde fazladan bir yük daha var. Bana bıraktığın bu yalnızlık, sensizlik, sessizlik… Bir umut bırak bana öyle git gideceksen. Ben bir umudunu bir ömür kalbimde taşırım. Onunla yaşar, yeşeririm. Ben, sen… Biz olduğumuzda geldi sonbahar, döküldü tüm yapraklar. Aşkımız bir felaket gibi yok etti günden güne bizi, seni. Olacağına sonuna kadar inand

Derya deniz olsa sevdam, Ölsem dertten ya da boğulsam, Fotoğrafına dalıp ömrümü kurutsam, Yine vermem bu ziyanı sana. Batsa kayığım gözlerinin sert bakışlarında, Anlasam sensiz geçmeyen günleri sonunda, Saat başı kırılsa kaburgalarım hatta, Yine vermem bu ziyanı sana. Sigaradan ciğerlerim bitse, Hekimler ömür bile biçse, Ölüm senden yakın gelse, Yine vermem bu ziyanı sana. Anlasam ki yapamıyorum olmuyor, Kırıldı kalbim nefesim de gidiyor, Daraldım dünya üstüme geliyor, Yine vermem bu ziyanı sana. Kimse kalmasa yanımda, Tek çarem olsan dünyada, Kalbim susmadan adını haykırsa, Yine vermem bu ziyanı sana. Melekler elleriyle getirse seni, Kırmızı halılarla gelsen geri, Olmaz ama tekrar sevsen beni, Yine vermem bu ziyanı sana. Doktorlar o dese ilacın, O olmadan asla dinmez acın, Çekilir köşeme ölümü kucaklar, Yine vermem bu ziyanı sana. Kalbim aklım karıştı birbirine, Sana olan sevgim taştı bu gece, Yokluğunda anladı