Orpheus'un Evreni

Hissettin Mi ? Ölümü dileyerek gözlerimde dolu yaşlarla gökyüzüne baktığım vakit, neler yaşadığımı hissettin mi? Ya da bir sonbahar akşamında tüm duygularımı sana anlatırmışçasına kağıda döktüğüm andaki ruh halimi hissettin mi? Hissetmek sana nasıl bir anlam ifade eder anlatmayı dene biraz kendine. Empati midir senin için, yoksa birinin kesik yarasını hissetmek için kendini kesmek gibi mi? Öyle nefret ettim ki insanlığın boş çabasından, ölümü dört gözle bekler oldum. Aşk, para, statü veya güç derdine düşmüş ahmaklar var, onlardan olmamam gerek. Her akşam karnımı doyurmak için bir parça ekmek ve gerisi tamamen düşüncelere ayrılmış 23 saat 30 dakika. Tek isteğim biraz özgürlük aslında. 3 günlük bir yaşantıda dahi 3 yıl geçinecek kadar biriktiren insanlar gördüm. Mezarlarına bile almak isteyenler vardı. Ellerindekilerin en azından bir kısmı bile dağıtıldığı taktirde kurtulacak binlerce insan olan insanlar. Ama paylaşmayı asla öğrenemediler, sevemediler. Bütün ganimeti kendilerine sakladı

Froen ve Shizy. İki deli, iki sadık dost… Bir içki masasında tanıdım Froen amca ve Shizy’i. Shizy aslında bir papağan. Ona asla papağan diye seslenmemem gerektiğini de o masada öğrendim... Her hafta sonu yaptığımız gibi bir meyhane de rakı masasında buluştuk eski dostlarla. Sohbet sohbeti, laf lafı açarken geldi masamıza Froen amca. Ne git diyebildik gülen suratına bakıp, ne de kal diyebildik haline acırken. Biz daha ağzımızı açamamışken başladı, elindeki rakı bardağını masaya vurup hikayesini anlatmaya. Uzun zaman önce tanışmış hayatının aşkıyla. İsmini asla söylemedi, Sevdiğim derdi her zaman… Sene diyor bilmem kaç, yer diyor bilmem neresi. Bu adam hiç bir şeyi hatırlamıyor. Alkolün etkisinden mi yoksa deliliğinden mi diye henüz kararlaştıramamışken o dedi Sevdiğim. Anladık ki büyük bir aşk var. İnsanı delirtecek, ruhunu içinden çekip alacak bir aşk. Onu gördüm diyor, ona öldüm diyor. O da bana aşkından öldü diyerek bitirdi elindeki kadehi, gözlerinde yaşlar. Sonra anla