Çok yoruldum bu hayatı yaşamaktan. Ya başka seçenekler sunun önüme ya da tüm zincirleri tek darbede kırar kaçarım nefret dolu habitatınızdan. İğrenç kukla iplerinizi çekin üstümden. Ya bırakın iplerimi kendi elime ya da bir bıçak alır keserim tüm damarlarımı acımadan. Sıkıldım gözleriniz altında günlük vardiyaları tamamlamaktan. Tüm kanımı küvete akıtacak cesaretim yok mu sanıyorsunuz? Sırf sizi haksız çıkarmak için bile, gözümü kırpmadan saplarım neşteri kalbime. Arzularınız için daha fazla canileşmeyeceğim artık! Sizlere başka bir seçenek sunmuyorum. Bu aptallıktan artık zevk almıyorum. Ya kabul edin ağlamanın acınılacak bir durum olmadığını ya da gözyaşlarımla taşırırım tüm deryayı. Sıkmaktan ufalandı ulan tüm dişlerim! Bıktım tüm cahilliklerinize ağzımı kapamaktan. Ya avazım çıktığı kadar bağırırım artık ya da koparır atarım bu dili. İki kelama kırılacak olan bu sahte kelepçeleriniz sıkıyor artık bileklerimi. Elimde bir kalem ve boş bir sayfa var. O iğrenç silahlarınıza rağmen korktuğunuz bir kalem ve boş bir sayfa. Vuracaksanız vurun ulan başımı! İnkar ediyorum, harika diye dayattığınız aslı kahpe düzeninizi. Ne zincirleriniz tutabilir beni artık ne de kelepçeleriniz. Doldum, taştım. Ya özgür bırakırsınız ruhumu ya da tüm nefretimin kusmuğunda boğarım sahip olduğunuz tüm kuklaları.
Yorumlar
Yorum Gönder