Ana içeriğe atla

23 Nisan Kutlayamamaları

Sunum: Saygı değer öğretmenlerim, kurucularım, velilerim ve mutlu olması gereken minik
arkadaşlarım. Bugün hepimiz burada 23 Nisan bayramını kutlayabileceğimiz sanıyorduk ama ne yazık
ki dakika başına ölen çocuk sayısı şu an bulunduğumuz odada ki insan sayısından fazla olduğu için
kutlama yapmayı uygun görmedik. Bunun yerine sizlere o çocukların sefil hayatlarını anlatmaya karar
verdik. Hepimize iyi seyirler bol anlayışlar.

SAHNE 1:

Sahneye elinde silahlar olan 7 erkek çocuk çıkar ve hepsi yere yatıp çatışmaya başlar. bu sırada anons
yapılır: Suriye'de hala devam etmekte olan iç savaş bütün insanları heba etti, 7/24 savaşan insanlar ve
son durumda savaşa dahil olan çocuklar bile ellerinde silahlar ile şu an da savaşın ortasında. Şimdi
Serdar Ortaç'ın yeni aldığı arabaya bakıyoruz...

Çocuklardan birisi ayağa kalkar silahını atar ve, ben çocuğum okula gitmek istiyorum savaşı
bırakıyorum'' der ve anında vurulup yere yığılır. Diğer çocuk ayağa kalkar ve ağlayarak "ben savaş
istemiyorum" der ve orada ölür. Diğer çocuklar da bir bomba sesiyle bir anda ölürler ve sahne kararır.

Joker - Çocuklar p1 şarkısı başlar

Çocuklar melektir biraz sefkat gerekli 41.000 tanesi henüz 15'inde emekli Sokaklar
yasam demekti sokak ögretmenleri Okuldan kaçma sanslari yok sinav ayazda beklemekti
Sorsana lan masal ne demekti Kaderleri yazildiginda bebekti hepsi Eksi 20 derece soguk
kagit mendil Kaldirimda bi kaç bozukluk ve görevi dilenmekti Boktan bi hayatin pesinden
sürüklenmekte Öteki esini bulamadigi eldiven küçük gelmekte Omuzlarin bu yükten agrir
küçükken pek de Farkinda degilsin kalbin atar üsürken bekle Hepimiz biraz suçluyuz
bayim Yarin daha güzel bi gün olmayacak ümit baglamayin Toplum bi bok sanmis onlara
kötü davranmayi Simdi bagirinacizaciz çocuk istismarina hayir

SAHNE 2:

Sahnede 3 çocuk vardır ellerinde siyah poşetlerle yerde oturup sohbet ederler:

1:Abi bak dayak yeriz ben sana söylüyorum çok azını satabildik

2:Yersek yeriz olum ben artık milletin canını alamam

1:Lan milletin canını alma diye bizim mi canımızı alsınlar

2:Gerekirse alsınlar lan siz satıcaksanız satın abi ben bıktım artık en yakın arkadaşlarım
öldü lan yarın bizide alıştırıcaklar bak kaçalım hazır temizken

3:Ne temizi olum ne kaçması sen kafayı mı yedin ya her yerde adamları var direkt
basarlar tetiği ziyan oluruz

2:Siz satın ben artık yokum.

2 Numara sahneden koşarak kaçar.
Ardından 4 çocuk sahneye girer ve 1 numaranın yanına giderek uyuşturucu alır.

Alıcı: 20 var ne veriyosun

1: Yeni geldi al geri kalanını yarın getirirsin.

4 çocuk sahnenin sağ tarafına gider ve poşettekileri yer. sahne yavaşça kararır ve şarkı
girer.

Joker- Kaç Çocuk
Kaç çocuk gelmeyecek derdinin devası hayat seni yaparken sigara müptelası kaç çocuk!
ve üstüne yağmurlar yağsın söylesene bu silaha kaç para lazım ha? gecenin içindeydi 17
yaşında yani düşmanı oldu ömründe görmediği aşkın da kavgayla tanıştırdı hayat en
başında şimdi 17 dikiş hayata çattığı kaşında bozuk paraları ve bozuk morali bu yüzden
hayatla başa çıkmayı çabuk öğrenir bu yolu yokuş evin cebinde soğuk elleri çıkışın yoksa
yumruklardan koru kendini bu filmin sonu geldiğinde unut derdini umuda yelken açan bi
gemi yok kurut kalbini bu tutukluluk hali bitmez sabır taşı çatlar hikayenin sonunda canını
yakacaklar!
Kaç Çocuk! Yine hayalini çalacaklar yalanlarla dolu bi masal anlatacaklar
Kaç Çocuk! Buna seni inandıracaklar hikayenin sonunda canını yakacaklar
Kaç Çocuk! Yine hayalini çalacaklar yalanlarla dolu bi masal anlatacaklar
Kaç Çocuk! Buna seni inandıracaklar hikayenin sonunda canını yakacaklar

Sahne aydınlandığında sahnede 4 çocuk kalmıştır satıcılar gitmiştir 4 çocuk ise
ambulans tarafından sedyede sahne dışına taşınır.

Joker- Çocuklar p2:
Üşümüş bedenini sokaklar sardı kundak gibi Geçmis yilların dur bak geri Feri gitmis
gözler gibi umut var mi ki gelecekten Tuz bas derin bir yara var kalbi tutunamaz Bu kadari
fazla ve deva bulunmaz yetim Delik deşik bir patikle yetin Ekmek yaninda sevinçte getir
Çocukken tanidin ev islerini oyun oynamak mi bunu hiç deneyemedin İsteyemedigin
hayallerin oldu ocakta yemek pişmeyebilir Zaman hep aleyhine isleye dursun o tas gibi
ekmeği dişleyen bilir Hayat ölümüne kamçi vururken kari koca eder değer biçmeyen biri
Mahallenin kenarlarindan gördük sadece izleyenleri Hayallerine sahip olanlar degiliz
sadece isteyenleriz Kemerlerine bir delik daha açarken basimiza hiç seven biri olmadi
Sefkate o kadar açtik ki sevdik kin besleyenleri Gezdik hep izbe yerleri kaybettik biz
degerlerimiz ugruna Kaderi bu minik eller yazmadi ki yasama savasimizi mi
begenmediniz Yasina basina bakmadan 13 ündeki kizlari dedelere gelin edenleriz Yemin
ederim bebegini camii avlusuna birakip geri dönmeyenleriz

SAHNE 3: Sahnede küçük kızlar gözükür (10-15) ve dans gösterisine başlar. Arkadan
silah, bomba, helikopter, ağlama, ve bağırma sesleri gelir. Onlar ise şarkı bitene kadar
devam ederler.

Bugün caddeler kan dedim kaç kere kalk Gençlerde silah ceplerinde anti-
depresanlar Sokakta nefes almak zor çete ve mafya çok Bu şehrin doktorları reçete
yazmaz koç Bir hafta nezarette geçer günler aynı mezar gibi Sen cesaret beklerken
arkadaşından o sana esrar verir Çizerler kestaneni iyi ayarla mesafeni Yoksa bir
sustalıyla deşerler sonun hastanelik Asla pes etme! Çünkü tek yakalarlar hepsi En yakın
dostun olur biraz cepte paran varsa Gerek hep depar atman vazgeçme seç bir
anahtar Ben rap yaparken her Allah'ın günü nefretle bakarlardı Bırak çekme yakamdan
artık! Bütün renkler karanlıkken 15 yaşındaki kız çocuklarına madde satarsın Buda
yetmez annen gibi kahpe yaparsın hepsini Burası Türkiye! Sahne kapansın.

SAHNE 4: Sahneye ..... çıkar ve şarkıyı ritimli bir şekilde 90bpm söyler. Arkasında
çocuklar ölü ölü bakarlar ve hiç kıpırdamazlar.
Kripton- Bozuk Para
İçki aldı tutsağına, hayallerim kursağımda,
uyuşturucunun pençesinde, borçlular da kapıda.
Ödemesem olmaz, ben ölsem de koymaz,
Gençliğim heba olurken hiç mi kimse duymaz.
Bıktım artık bu yaşamdan ölüp gitmek istiyorum,
İntiharın eşiğinde kurtarıcı bekliyorum.
Elimde bir şarapla hayallere dalıyorum,
Biri görünce gene ayyaş ben oluyorum.
Başka çarem mi vardı lan henüz 15 yaşında,
Kaybettim her şeyimi bir araba kazasında.
Ondan sonra gülmez oldu artık bana sokaklar,
Top koşturduğum caddelerde gençliğimi aldılar.
Gidiyorum yollar boyu kimse beni anlamıyor,
Kimsem de kalmadı ki sokaklar bile dışlıyor.
Bu gencecik yaşımda gülüşlerim kayboluyor,
5 kuruşumda kalmadı çöplükler evim oluyor

Yorumlar

Çok okunanlar...

Henüz Ölmemişken

Henüz ölmemişken diye başladı yazısına, bir şeyler daha bırakmak istiyordu bu dünyaya. Kanser olduğunu öğrendiğinden itibaren karamsar bir halde oturup vahlanmak yerine tüm hayatı boyunca yazdığı eserlerin neredeyse iki katını yazmıştı. Yazmaya da devam ediyordu asla öleceğine inanmayan yazar. Daha yeni doğan bir bebekken başladı sancılarım diye devam etti. Haklıydı. Henüz yeni doğmuşken garip hastalıklar peşini bırakmıyor, hastane ona hapis oluyordu adeta. Geçmişine dair pek bir anı hatırlamayan yazar hastanenin her köşesini, her bakıcısını adeta ezbere biliyordu. Yattığı odayı, alamadığı nefesi, tüm dünyası olan oyuncaklarını… Yazar devam etti. Böyle gelip geçti seneler, ben dünyadan habersiz. Bağlamışlar her yerime kabloları, kelepçe gibi fakat hayatta kalmayı istediğimden şüpheliyim diyordu. O zamanlardan gördüğünü hissediyordu acıyı. Her seferinde ziyaretine gelen dedesinin ağlamalarından anlamıştı çok yaşamayacağını. Buna rağmen inat ettim ya, etmez olaydım. Şimdiye kadar bir şe

Son Bir Şiir

Sevgilim, sevgim, sevincim, sevdiğim… Tüm gece ciğerlerime dolar gibi sıkışıyor göğsüm. Fabrika bacalarından çıkan tüm dumanları soluyorum sanki. O siyah renkli, içinde şimşekler kaçan bulutlar gitmiyor başımdan. Bir saniye olsun rahat nefes alamaz oldum artık. Her an ciğerlerimde bir ağrı, kalbimde bir sızı. Ölüp bırakmak istiyorum her şeyi. Diğer dünyadan benim için üzülecek bir kaç insanı izlemek istiyorum. Zor geliyorken sensiz yaşamak, seninle yaşamaktan da nefret ediyorum. Canımı yakıyorken seni sevmek, bir yanım senden hala vazgeçemiyor. Ne kadar kızsam da kendime bir faydasını görmedim henüz. Senden kaçıp kurtulmak istiyorum artık. Canımı yakmana izin veremem, vermemeliyim. Bundan çok sıkıldım biliyor musun? Sürekli kafamın içinde olmandan bıktım. Ben seni sevmiyorum. Artık sevmiyorum. Lütfen git artık. Bir hafıza kaybı yaşamayı bile göze alıyorum seni nasıl sevdiğimi, beni nasıl sevdiğini, sana olan aşkımı unutmak için. Her geçen gün artan bu yorgunluk ve bitkinlik senin

Kirli Sokaklar

"Sokakta parçalanmaya mahkum bırakılmış birkaç hayat." Bunları yazmayı ben istemedim, bunları yazmaya beni Sokaklar zorladı. Bugün 14 Şubat 2021; Adım Jeff, Bugün 21 yaşındayım. Ölümümün üzerinden 3 sene geçti, cesedim hala soğuk sularda. Artık eskisi gibi mülteciler gelmiyor yanıma. Onları buldunuz, BENİ DE BULUN. Bugün 18 Kasım 2017; Bir hayalim daha yeşeremeden soldu günlük. Bu hayal bir futbol maçı veya başlayamayan bir aşk değil, bu hayatım olmasını istediğim müzik. Daha yeni başlamışken uğraşmaya bir araba kazasında bütün hayallerimin bitebileceği aklıma gelmemişti. Belki bir ilki başarabilirim ama bu işi dilsiz olarak yapmak olanaksız görünüyor. Babamı kazada kaybettikten sonra annemin yanına gittim. İlk defa onu bu kadar mutlu görmüştüm. Benim gelmeme miydi bu sevince yoksa babamın gitmesine mi anlayamamakla beraber hızlıca odama taşındım. Alışmamın zor olacağı şeyler belliydi, yeni bir okul, yeni bir hayat, yeni bir düzen ama alışmaktan asla